Translated by: Nibras Kazan
 
De meest gevaarlijke wat er in de oorlog is wat niet gezegd wordt, wat niet gefilmd, wat wordt niet over gesproken, het is niet alleen de verhalen hier en daar om aan te wakkeren emoties van de mensen te wekken en ontlenen hun tranen, maar het is de echte misdaad tegen de menselijkheid, misdaad die niet aandacht aan te besteden omdat het geluid van het bloed altijd hoger, maar uiteindelijk, tragedie is de tragedie, de grote tragedie mag niet zwaarder wegen dan ons gevoel van de kleine tragedie, dit is geen vergelijking tussen wat er gebeurt in de ontwikkelde landen democratisch en wat er gebeurt in #Palestina, met name in #Gaza, ze proberen een beeld van wat het betekent om te leven in de oorlog, zelfs als het niet uw huis heeft bombarderen brengen, en niet uw zoon te doden, heeft je partner niet verwonden.
De eerste van deze dingen die ik zal praten over, het geluid van de raket af te wegen fantasie, wat is het effect van het geluid van een raket vliegtuig #F16, zelfs als was het niet gedood of gewond, de raket die gewicht varieert tussen de 250 kg bij een minimum en 1000 kg en meer, noch kan het vliegtuig voor haar veiligheid landing voor een afstand van meer dan 2700 meter, dus je kunt niet haar stem horen vaak, noch horen het geluid van de raket bearish degenen, ineens, hoort u een stem komt meestal na ontploffing omdat de snelheid van de raket explosie veel hoger dan de snelheid van het geluid, is het probleem niet alleen in verband met de explosie die geeft je een idee van de Dag des Oordeels, maar de trillingen die optreden na de ontploffing, #Israël testte de kenmerken van raketten om tunnels vermoedelijk te vernietigen in het gebied van het bombardement. Daarom hoor je een geluid, dat in eerste instantie klinkt als de donder op de open zee, voordat de hemel brandt kortstondig. dan komen de trillingen, en voor je het herstellen van de schok van de raket, de volgende komt op je af. Je kunt niet beginnen te tellen om te weten wanneer het zal eindigen, omdat ze een onbeperkt aantal bezitten. Bijvoorbeeld, ze ooit bombardeerden een ministeriële verbinding naast mijn huis met 13 raketten. Het is niet belangrijk als de raket doodt of verwondt u, als de zaak betreft waar u zich op het moment van de explosie. Slaap je? Het drinken van thee? Die naast het raam? Je zou je geluk in hoe je lichaam reageert. Soms val je op de grond van de drukte van hete lucht veroorzaakt door de raket. Of het raam valt uit de muur, die het einde van de weerstand. Of thee en suiker op de grond vallen uit de schappen. Of u uw naaste aan je deur als de bevingen dwong hem uit zijn huis. Dit alles heeft alleen betrekking op het geluid van de raketten. Zoals voor wat ze doen, niemand blijft die ons kan vertellen over wat er gebeurt als een raket valt in hun buurt.
Ten tweede is er de kwestie van terreur en wachten, zelfs in situaties waar er geen beschietingen. In de oorlog, alles in ons lichaam verandert, de gevoeligheid van de zenuwen, meer scherpe hoorzitting, het gevoel van geur is sterker dan de betekenis van geur bij honden, ontvangst de huid aan van de lucht, Ook de vorm van de tijd veranderen, deze verandering is niet eenvoudig in een ding, maar wordt gestuurd door de angst voor kinderen, angst profiel, de geur van de lucht, geesten dat in de lucht zweven, de angstaanjagende stilte van moeders, de angst dat vaders proberen te verbergen, tijdens de oorlog, worden we iets tussen mens en machine.
Derde is een zaak met betrekking tot een gevoel van veiligheid, want in alle oorlogen zijn er verschillende kanten. Iedereen die geen partij is in een oorlog kan voelen relatief veilig. Maar in Gaza, is er geen dergelijke luxe. U bent blootgesteld aan de dood als u betrokken bij een gevecht zijn, als je de buurman van iemand die betrokken zijn in een gevecht, of als u de buurman van een vriend wiens neef is betrokken bij een gevecht. Natuurlijk, dit betekent niet voorkomen dat je wordt gebombardeerd, zelfs als geen van deze factoren aanwezig zijn, zoals het geval was met de vier #Bakr_kinderen, ze gedood allen in het zicht van een grote bijeenkomst van buitenlandse journalisten was.
De vierde zaak is gerelateerd aan voel je je alsof je getransformeerd van slachtoffer naar beul. Hoe zou jij je voelen als ze gebombardeerd je huis en je het zag op de Westelijke nieuws wordt weergegeven als het huis van een arme Israëlische, opgeblazen door raketten uit Gaza? Uw tragedie van gebombardeerd en gedood wordt gestolen van u, terwijl u verhinderd schreeuwen. In de oorlog het gevoel dat je alleen bent. Niets is met jou. Niemand is met u. Zelfs de deuren, de televisie, de mensen en de drukte. Het is het meest merkbaar wanneer u een expressie zoals te horen: " #Israël_heeft_het_recht_zichzelf_te_verdedigen "
Vijfde is wat er gebeurt na het bombardement van huizen, als je de raket te overleven, het huis is de plek waar we worden opgevoed en hebben herinneringen. "In die zin", toen Israël bommen de huizen, dit doodt het leven van de bewoner, zelfs als ze niet thuis, zijn de herinneringen die we opgegroeid met die vernietigd geen stukken van ons? moeten we geen rekening met de vernietiging van de plaatsen waar we werden opgevoed met deze herinneringen aan de vernietiging van een deel van ons zijn, net als onze handen, ons hoofd, of ons hart?
Zesde is de kwestie van de gewonden. Bijvoorbeeld, tijdens het bloedbad van de familie #Al-Batesh, 50 mensen raakten gewond in dezelfde raid. deze verwondingen opgenomen 32 personen wie ledematen waren geamputeerd, echter, en omdat het dodental was zo groot, deze verwondingen werden vrijwel genegeerd. Na elke oorlog in Gaza, duizenden mensen met een handicap worden niet genoemd, anders dan de statistieken.
De zevende zaak is een psychologische factor. kunt u zich een situatie waarin mensen die worden blootgesteld aan alle van deze druk en kan niet schreeuwen of huilen? Of het is zij die het bewustzijn verliezen als gevolg van het geluid van een raket, of degenen die hebben verloren hun kinderen, vaders, vrienden, een kennis, of misschien al het bovenstaande? Ik ken een vriend die de tank granaten verbrand zijn bibliotheek in 2008. Alhoewel hij werd opgeleid en goed bewust van de situatie, hij is nog niet hersteld van die situatie en je hints een traan in zijn ogen wanneer vermelden het, dus wat zal de situatie van onze kinderen? Ze begrijpen niet wat het woord "#Israël" betekent, of de betekenis van het woord "#dood". 'Ze weten alleen - zoals een kind vertelde me eens -" waarom God niet houden van ons?! "
Acht is iets met betrekking tot het concept # Carl_Gustav_Jung genaamd "# crisis_opslag." De aard van dit concept houdt verband met een afweermechanisme gemaakt door het lichaam voor gevaarlijke situaties, vooral voor kinderen zodat zij niet verschrikken. Nadat het gevaarlijke situatie, het lichaam herinnert alle angst en verwarring in een keer, wat leidt tot ongelukken alleen bekend bij God, die produceren vaak afwijkingen, soms zelfs gewaardeerd door de eigenaar Ik herinner me dat na de oorlog 2012, veel mensen tegen me zei: "Het is vreemd dat we niet bang voelden tijdens de oorlog, maar na het klaar we voelen doodsbang". Dit is precies het concept van de "crisis opslag."
De negende zaak is de kwestie van geografische geheugenverlies, als er een plek waar we verbonden zijn met dat wordt gebombardeerd en vernietigd door Israël, jaren later bent u niet in staat om uw vriend te vertellen "Ik speelde hier," of "Ik studeerde hier," omdat "hier" niet meer bestaat. Er is een verwijdering van geografische geheugen, en Israël probeert onze verbindingen te wissen naar dit land.
De negende zaak is de kwestie van geografische geheugenverlies. Als er een plek waar we verbonden zijn met dat wordt gebombardeerd en vernietigd door Israël, jaren later bent u niet in staat om uw vriend te vertellen "Ik speelde hier," of "Ik studeerde hier," omdat "hier" niet meer bestaat, er is een verwijdering van #geografische_geheugen, en Israël probeert onze connecties wissen met dit land.
Tiende is het verlies van veiligheid en vertrouwen in de moeders en vaders als gevolg van hun onvermogen om hun kinderen te beschermen, dit leidt vervolgens tot de verdeling van de relaties tussen ouders en hun kinderen.
De oorlog is wreed, Het verstoort de menselijke eigenschappen in ons, het maakt niet uit ons vermogen om te weerstaan. Voordat iemand denkt over het herstel en de wederopbouw van de Gazastrook na de oorlog, moeten ze serieus nadenken over de manier om het leven van de bevolking van Gaza te herstellen, en naai de gaten in hen, want wat Israël uiteindelijk beoogt te doen is ons te doden, of op zijn minst te slopen onze geest en ons vermogen om te leven.
17 July 2014 Door Khaled Juma
In Italiano: Sami Rawash
Khaled Juma
La cosa più pericolosa che accade inuna guerra è ciò che non è detto, ciò che non è fotografato, ciòdi cui non si parla. Non sono solo storie raccontate qua e là chesconvolgono le emozioni della gente e le fanno piangere, ma è ilvero crimine contro l'umanità: il crimine che non riceve attenzionepoiché il rumore del sangue è sempre più alto. Comunque alla fineè vero che una tragedia è una tragedia, ed è enorme, ma non devefarci ignorare la nostra sensibilità alle piccole tragedie. Questonon è un confronto tra ciò che succede in uno statodemocraticamente avanzato e ciò che accade in Palestina, soprattuttoa Gaza, ma un tentativo di trasmettere un immagine di ciò chesignifica vivere in uno stato di guerra, anche se la tua casa non èbombardata, tuo figlio non è stato ucciso, tua moglie non è stataferita.
La prima cosa di cui parlerò è ilrumore dei missili e il suo enorme peso. Di qual'è l'effetto delsuono di un missile lanciato da un F-16, anche se non uccide oferisce nessuno, un missile che il cui peso varia dai 250 sino ai1000 kg e anche di più. Per garantire la sicurezza dell'aereo,questo non può scendere sotto i 2700 metri, e quindi il suo rumorenon è sempre udibile, né il rumore del missile mentre cade. Maimprovvisamente, senti il rumore dell'esplosione, poichè la suavelocità è superiore a quella del suono. Il problema non è solocollegato esclusivamente all'esplosione, che ti fa avere un'idea delgiorno del giudizio, ma anche alle vibrazioni che ne conseguono.Israele sperimenta le caratteristiche dei missili per distruggere itunnel che ipotizza essere nella zona bombardata. Quindi, tu senti ilsuono, che all'inizio assomiglia ad un tuono nel mare aperto,preceduto da un istantaneo flash luminoso, poi arriva il terremoto, eprima che tu ti riprendi dallo shock del missile, arriva quellosuccessivo. E non puoi nemmeno provare a contarli per sapere quandofiniscono, perché ne possiedono un numero illimitato. Per esempio,una volta hanno bombardato un presidio ministeriale vicino alla miacasa con 13 missili insieme. Non è importante se i missili tiuccidono o feriscono, ma quel è la tua situazione al momentodell'esplosione. Stai dormendo? Stai bevendo un te? Sei vicino allafinestra? Tu e la fortuna del tuo corpo nella sua reazione. A voltecadi per terra dalla folata di aria calda dovuta dall'esplosione. Ola finestra schizza via dal muro, determinando la fine della suaresistenza. O il tè e lo zucchero cadono per terra dai ripiani.Oppure trovi il tuo vicino davanti alla porta, gettato dallavibrazione che lo ha scaraventato fuori dalla sua casa. E tuttoquesto è esclusivamente dovuto al rumore del missile. Riguardo alsuo effetto vicino a dove cade, nessuno è mai sopravvissuto perraccontarcelo.
La seconda cosa è la questione delterrore e dell'attesa, anche nella situazioni in cui non ci sonobombardamenti. In guerra la capacità di percezione del corpo, laforma degli occhi, la sensibilità dei nervi... tutto cambia. L'uditodiventa più acuto, l'olfatto supera quello dei cani e la pellediviene più sensibile all'aria. Cambia anche la percezione deltempo. Tutti questi cambiamenti non risiedono in un unico fattore, masono condizionati dalla paura dei tuoi figli, dalla tua paurapersonale, dagli odori, dagli spiriti che aleggiano nell'aria,dall'orribile silenzio delle madri, dalla preoccupazione dei padriche cercano di nasconderla.
Nella guerra diventiamo qualcosa didiverso, qualcosa tra uomo e macchina.
Il terzo problema è correlato al sensodi sicurezza, poiché in ogni guerra ci sono diverse parti. Chiunquenon prende parte in una guerra, può sentirsi al sicuro. Ma a Gaza,questo lusso non ce lo si può permettere. Sei esposto alla morte sesei coinvolto in battaglia, se sei il vicino di uno coinvolto inbattaglia, se sei il vicino di un amico il cui cugino è coinvolto inbattaglia. Naturalmente, questo non impedisce che tu sia bombardatoanche se nessuno di questi fattori è presente, come è successo aiquattro figli di Bakr, uccisi in bella vista davanti a un ampiogruppo di giornalisti stranieri.
La quarta questione è l'esseretrasformato da vittima in carnefice. Come ti sentiresti sebombardassero la tua casa e poi la vedessi nel telegiornaleoccidentale come la casa di un povero israeliano, fatta saltare daun missile lanciato da Gaza? L'altra tragedia che subisci dopo quelladel bombardamento e della morte è l'essere derubato della tuacondizione e ti viene impedito di gridare. In guerra senti quantosei solo: nessuno è con te, nulla è con te. Tutto è contro di te.Persino le porte, la televisione, l'aria, la gente e le folle. Inmodo particolare quando senti questa frase: “Israele ha il dirittoa difendersi”.
Quinto è ciò che accade dopo ilbombardamento di una casa. Anche se sopravvivi al missile, la casa èil luogo in cui siamo cresciuti e conserviamo i nostri ricordi, inquesto senso quando israele la